برزیل چرا به ترزا پناهندگی اعطا نمی‌کند

برزیل چرا به ترزا پناهندگی اعطا نمی‌کند

مقامات و محافل به‌ظاهر حقوق بشر دوست غربی که سنگ دفاع از حقوق بشر را به سینه می‌زنند اکنون در قبال اعدام زن آمریکایی زبان در کام گرفته‌اند که این امر حاکی از یک‌طرفه بودن خیابان حمایت از حقوق بشر آنها است.

به گزارش فارس، پرونده "ترزا لویس "، زن 41 ساله آمریکایی تا حدودی به پرونده یک زن ایرانی شباهت دارد با این تفاوت که ترزا در مرز نارسایی ذهنی قرار دارد، اما "سکینه آشتیانی " اینگونه نیست. در حالی که ترزا هفت سال پیش به اعدام محکوم شده است، هیچ یک از مقامات و رسانه‌های غربی حتی یک گوشه چشمی را به موضوع پرونده ترزا نینداخته‌اند. طبیعی است که غربی‌ها پرداختن به موضوع نقض حقوق بشر را در کشورهای خود بر نمی‌تابند.

با وجود اینکه به قول رئیس جمهور ایران پرونده سکینه آشتیانی در مرحله رسیدگی قضایی قرار دارد، واشنگتن و همه کشورهای متحد و نزدیک آن بسیج می‌شوند که یک کمپین تبلیغاتی را علیه ایران در زمینه حقوق بشر به راه بیندازند. نکته‌ای که در گزارش‌های رسانه‌های غربی به چشم می خورد این است که آنها با شیطنت همیشگی خود که نشان از نقض اصول رسانه‌ای و اطلاع رسانی دارد به جای پرداختن به ماجرای همدستی آشتیانی در قتل همسر خود، فقط به برجسته کردن زنای وی می‌پردازند.

صرفنظر از اینکه زنا در جوامع غربی که کانون خانواده در آنها سست است، به اندازه فرهنگ ایرانی و اسلامی قبح ندارد، غربی‌ها با این کار تلاش می‌کنند تا نقض حقوق بشر را به افکار عمومی جهان تلقین کنند. آنها با احساسی کردن فضا چنان به پیش رفتند که گویی آنها نبودند که با لشکرکشی به افغانستان و عراق و تجاوز به زنان و کودکان این کشورها، بی‌خانمانی را برای این کشورها به بار آوردند. هنوز جوهر اخبار مربوط به جنایات زندان ابوغریب در عراق، بگرام در افغانستان و گوانتانامو خشک نشده است که آمریکایی‌ها و دوستانشان علم دفاع از حقوق بشر به دست می‌گیرند.

به نظر می‌رسد که در ادبیات حقوق بشری غرب اعدام یک مجرم در ایران نقض حقوق بشر محسوب می‌شود، اما اعدام یک عقب‌مانده ذهنی اعمال قانون آن هم در راستای حقوق بشر خودخوانده غرب تلقی می‌شود. در این میان کشورهایی نظیر برزیل نیز که مواضع نسبتا قابل تحمل‌تری را در قبال برنامه هسته‌ای ایران و اعمال فشارهای غرب بر ایران اتخاذ کرده بودند، در دام مقامات و رسانه‌های غربی افتادند.

حال سؤال اینجا است که آقای "لوئیس ایناسیو لولا داسیلوا "، رئیس جمهور برزیل که اعطای پناهندگی به سکینه محمدی آشتیانی را به ایران پیشنهاد کرده بود، چرا اعطای پناهندگی به ترزا لویس را به "باراک اوباما "، رئیس جمهور آمریکا پیشنهاد نمی‌کند؟ به نظر می‌رسد که برزیل و چند کشور مشابه به آن نیز در دام غربی‌ها افتاده و برخی مواقع مسیر خود را گم می‌کنند.

به هر حال، قرار است ترزا 23 سپتامبر اعدام شود. وی شمارش معکوس برای تزریق مواد سمی در بدنش را آغاز کرده است، اما این نمی‌تواند دلیلی برای توقف حمایت از وی باشد. وجدان‌های بیداری که هنوز گرد تبلیغات غربی بر ذهن‌های آگاه آنها ننشسته و آن‌ها را کور نکرده است، باید همت کرده و طی این دو روز کاری را هرچند اندک در قبال نقض حقوق بشر در آمریکا و جلوگیری از اعدام یک عقب‌مانده ذهنی انجام دهند؛ هرچند که این اقدامات نتوانند به ثمر برسند.