آمریکا سردمدار تحقیر زنان در تبلیغات

گزارش خبرگزاری زنان از قاچاق انسان در آمریکا ؛

آمریکا سردمدار تحقیر زنان در تبلیغات

 جان میلر رییس دفتر نظارت و مبارزه با قاچاق انسان فدرال در واشنگتن دی سی گفت ، برده داری مدرن در هر کشور از جمله امریکا وجود دارد .

به گزارش خبرگزاری زنان ، کریستن ستسی در گزارشی نوشته است : پاسخ به این سؤال که چرا امریکا با ادعای پرچمداری در حمایت از حقوق بشر یکی از پیشگامان دریافت سالانه 14500 تا 17000 زن و کودک به عنوان برده معرفی شده است چیست ؟

در گزارش سالانه قاچاق انسان در آمریکا ، میلر متوجه شد که اطلاعات مربوط به برده داری دقیق نیست او اظهار کرد : با این وجود یقینا نزدیک به هشتاد درصد بردگان زن هستند و بردگی جنسی بیشترین حجم را در این میان به خود اختصاص داده است .

مجله میز گزارش داد که قاچاق جنسی پس از قاچاق مواد مخدر پرسودترین صنعت جرایم در دنیا به شمار می رود . و قربانیان قاچاق در امریکا بیشتر در نیویورک ، تگزاس، فلوریدا و کالیفرنیا پراکنده اند.

اکنون این پرسش پیش می آید که چگونه به زنان به ویژه در امریکا به عنوان موجوداتی خواستنی و تا حدودی دلپذیر و مصرفی نگاه می شود ؟

هرچند نمی توان همه گونه های استفاده از بردگان زن را زیر سوال برد اما چشم پوشی از نقش رسانه ها و تبلیغات در دیدگاه نسبت به زنان ناممکن است .
یک استاد جنسیت و مطالعات زنان و رییس گروه مطالعات زنان  دانشکده کانیکات معتقد است : شیء سازی یعنی تبدیل به شیء و کالانمایی یعنی تبدیل کردن به کالا برای فروش و مصرف .

او می گوید : "بردگی جنسی غایت یک اندام کالا گشته است که معتقدیم بوسیله تبلیغات صورت می گیرد . ما به کالا نمایی اندام زنان عادت کرده ایم ."

زنان می توانند ابزار فروش همه چیز از بیمه گرفته تا عطر و تبلیغ برای تعطیلات باشند . حتی یک آگهی فروش دفترچه تلفن نیز از زنی با تی شرت چسبان زرد رنگ برای جلب توجه در مکان عمومی استفاده می کند و مرکز خرید شبکه اینترنت هم از یک زن با سینه های درشت و پیراهن چسبان برای تطمیع مشتری هایش بهره می برد .

یک فعال اجتماعی معتقد است که تبدیل انسان به شیء زمینه ساز سوءاستفاده را فراهم می کند .

زمانی که زنان به صورت کالا نشان داده می شوند ، خشونت و سوءاستفاده حس بدی در انسان ایجاد می کند .
این فعال اجتماعی که از سال 1960 در مورد رسانه پژوهش می کند می گوید : تبلیغ در نگاه زن و مرد به یکدیگر و به خودشان در جامعه تأثیر شگرفی دارد .

او در کتابش با نام "نمی توانی عشق مرا بخری" که در سال 1999 منتشر شد ، این مطلب را آورده است که شرکت ها در هر سال بیش از 200 میلیارد دلار هزینه تبلیغات می کنند .
در بخش آغاز کتابش این طور می نویسد : "اگر چه خواهان مشتری بیشتری هستی ، می اندیشی تبلیغات بر تو بی اثر است " . زمانی که در مسابقه ای در سال 1999 دخترها با لباس زیر تنها سی ثانیه مقابل دوربین ظاهر شدند "یک میلیون نفر تماشای مسابقه را رها کردند و به بازدید وب سایتی رفتند که در تبلیغ آمده بود . چگونه ممکن است تبلیغ هیچ تأثیری نداشته باشد ؟"

به زعم او در هر روز ، هر امریکایی به طور متوسط در معرض سه هزار تبلیغ قرار گرفته است.
در مطلب جدیدش با عنوان "چهره تبلیغانی زنان : حقیقت عریان"  او اعلام کرده است که نخستین گام در ارتکاب جنایت ، تحقیر مجرم است .
او همچنین می افزاید : بسیاری از آگهی های بازرگانی این ایده را القا می نمایند که اندام زن یک وسیله و شِیء است .

رییس مرکز انسان شناسی و جامعه شناسی دانشکده ارتباطی لیک تاون و صاحب سایتی که به بررسی تصاویر تبلیغاتی مربوط به جنسیت می پردازد نیز معتقد است بردگی جنسی ریشه در شیء سازی و حالات مختلف تحقیر دارد .
به زعم او این مسئله ای بزرگ در امریکاست . این آگهی ها این گونه تفسیر می شوند :" این شخص با ما تفاوت دارد ، او کمتر از ماست بنابراین ما آزادیم هر طور دلمان می خواهد با او رفتار کنیم . این آگهی ها آدمی را وادار به شکستن مرزهای شخصی می کنند . مرزهایی که انسان را از انجام خلاف باز می دارد ."

استاد روانشناسی دانشکده کانکتیکات و انجمن روانشناختی امریکا و انجمن حامیان علوم روانشناختی معتقد است که رسانه در مجموع در برابر نگاه امروز اجتماع نسبت به زن بسیار مسئول است . هرچند به زعم او آگهی یکی از بزرگ ترین مسئولان است اما در این مهم تنها نیست. او در کنار آگهی ها ، نماهنگ ها ،  فیلم ها ، بازی های رایانه ای و ... کارتون ها را نیز نام می برد که در آن ها اندام زنانه مدام مورد تعرض واقع می شود ؛ حتی اگر شخصیت های مورد نظر در هیات حیوان نمایش داده شوند .

در ویدئو کلیپی که در یکی از سایت های مشهور به نمایش گذاشته شد تصاویری دیده می شود از آگهی هایی که در آنان با زنان به مثابه شیء برخورد می شود .
یکی از فعالان نخبه امریکا اظهار کرد : "نسل جدیدی از زنان برای سرگرم کردن مردان تعلیم می بینند و جایگاه  پایین خود نسبت به مردان را می دانند و نسبت به آن شکایتی نیز ندارند".