استقبال انگلیسی ها با چشمان اشک بار از تئاتر راشل کوری
کارگردان انگلیسی تئاتر "اسم من راشل کوری است " در خصوص برگزاری این نمایش گفت: اتفاقی که برای راشل کوری افتاد به اندازه ای تکان دهنده بود که صدای گریه از بین تماشاچیان شنیده می‌شد
ملل نیوز به نقل از فارس:"رز فلیپس " کارگردان نمایشنامه "اسم من راشل کوری است " با اشاره به نحوه آشنایی خود با "راشل کوری " شخصیت اصلی این نمایشنامه و نحوه انتخاب این اثر برای کارگردانی نمایشنامه آن گفت: در حقیقت نمایشنامه "اسم من راشل کوری است " انتخاب من نبود و این فیلم نامه توسط تنها بازیگر این نمایش به من پیشنهاد شد. البته تا جایی که من می‌دانم علت انتخاب این نمایشنامه از سوی او محتوای آن نبود، بلکه به دنبال تجربه نمایشی تک نفره با محوریت شخصیت داستان یک دختر ۲۰ ساله بود.
وی افزود: او این نمایشنامه را انتخاب کرد و برای کارگردانی متن آن را به من داد تا بتوانم نظرم را راجع به آن بگویم. این نمایشنامه در واقع نامه های راشل کوری به مادرش بود که توسط "کاترین واینر " خبرنگار روزنامه گاردین به صورت یک نمایشنامه درآمده بود که توسط آلن ریک من بازیگر و کارگردان مشهور انگلیسی برای اولین بار اجرا شد.
کارگردان این نمایشنامه ادامه داد: جملات راشل کوری به مادرش در این نامه‌ها به قدری جذاب است که ذهن هر خواننده‌ای را به خود جلب می کند. رابطه عاطفی خانواده راشل کوری و به وی‍‍ژه رابطه او با مادرش بود و اینکه یک مادر چگونه چنین دختر شجاعی را تربیت کرده بود برای من بسیار مهم است. تعداد کمی از پدر و مادر ها هستند که بتوانند چنین فرزندانی را تربیت کنند.
* استقبال فوق العاده مردم گلاسکو از این نمایشنامه
من این نمایش را در شهر گلاسکو واقع در انگلستان کارگردانی کردم و مردم شهر نیز از این نمایش استقبال خوبی کردند به صورتی که تمام بلیط های نمایش فروخته شد. تماشاچی‌های این نمایش متعلق به قشر خاصی نبودند بلکه شامل افرادی می‌شدند که برای دیدن تنها یک نمایش عادی به سالن تئاتر شهر گلاسکو آمده بودند که زنان از این نمایش استقبال بهتری کردند.
* مردم انگلیس به دنبال حقایق وقایع غزه
در طول مدت اجرای نمایش ما شاهد گریه تماشاگران و افرادی که تحت تاثیر داستان قرار گرفته بودند بودیم. اشخاصی که مدتی را در سالن تئاتر به فکر فرو می‌رفتند و عده‌ای دیگر که از می‌خواستند از بازیگر و عوامل نمایش تشکر کنند.
جذابیت داستان راشل کوری برای تماشاچیان به قدری بود که بعد از نمایش برای دریافت اطلاعات بیشتر درباره اتفاقی که برای راشل کوری افتاده بود و وضعیت مردم غزه به ما مراجعه می‌کردند که ما مجبور شدیم که بعد از نمایش نیز جلساتی را برای توضیح درباره شخصیت راشل کوری برگزرا کنیم تا بتوانیم به سوال‌های آنان درباره حادثه‌ای که راشل در آن کشته شده بود، پاسخ دهیم.
تماشاگران دوست داشتند که بدانند که آیا این داستان واقعی است یا نه و چگونه می‌توانند حقیقت را در این باره پیدا کنند. آنها با ناراحتی و نا امیدی می‌پرسیدند که چرا ما اینقدر کم درباره بی عدالتی‌هایی که در غزه اتفاق می‌افتد، می‌دانیم.
* مدیریت افکار عمومی از سوی رسانه‌ها به نفع رژیم صهیونیستی
من در تحقیقاتم درباره نمایشنامه راشل کوری به این نتیجه رسیدم که در انگلستان ما به سمت حمایت از آنچه که به نفع اسراییل در رسانه‌ها است هدایت می‌شویم و مردم هم پس از دیدن این نمایش دقیقا به این نتیجه می‌رسند که اگر اسراییلی ها راست می‌گویند و بر حق هستند، پس این نمایش که برگرفته از یک واقعیت است چه می‌گوید. در حقیقت نمایش راشل کوری برای بییندگان نوعی بیداری بود تا بتوانند بیشتر به مردم فلسطین فکر کنند. جالب است که همین الان که با شما درباره راشل کوری صحبت می کنم، دوباره این حس بیداری در من زنده شده است.
* ترس از نمایش بخش های سیاسی
زمانی که نمایشنامه "اسم من راشل کوری است " را خواندم، بیشتر به بخش دراماتیک داستان پرداختم تا بخش های سیاسی آن چرا که در حقیقت از به تصویر درآوردن بخش های سیاسی آن می ترسیدم. باید اقرار کنم که این نمایشنامه برای خود من هم یک نوع بیداری بود. جالب این است که زمان آغاز تولید کار با دادگاه بازنگری پرونده قتل راشل کوری در اسرائیل هم زمان شد و من احساس کردم این نمایش می تواند یک بازتاب جهانی داشته باشد.
برای اینکه بتوانیم بیشتر با شخصیت راشل کوری آشنا بشوم با پدر و مادر راشل تماس گرفتم و خوشبختانه آنها نیز کمک زیادی را در تحقیقات من درباره شخصیت راشل کوری کردند که من آن ها رو در اختیار بازیگر نقش راشل کوری قرار دادم .
* کاری که راشل انجام داد در تاریخ جایگاهی مخصوص به خود پیدا کرده است
از جلوگیری از اجرای نمایش راشل کوری در آمریکا به واسطه فشار لابی صهیونیستی خبر داشتم و نگران این مسئله بودم که از ادامه کار ما در انگلستان هم جلوگیری کنند. البته باید بگویم که پیام‌های تهدید آمیزی هم از سوی صهیونیست ها برای متوقف کردن این نمایش در سایت ما گذاشته شد.
شاید دلیل مخالفت صهیونیست ها با اجرای این نمایشنامه این باشد که وضعیت غزه از زبان یک دختر آمریکایی بیان می شود و نه از زبان یک عرب یا مسلمان و همین مسئله تاثیر گذاری این مطلب را بر افکار عمومی بسیار زیاد می کند. البته کاری که راشل این دختر جوان معصوم انجام داد، بسیار نادر است و در تاریخ جایگاهی مخصوص به خود را پیدا کرده است.
* رسانه های آمریکا که راشل را به خاطر فداکاری اش سرزنش می کنند احمق هستند
این هنرمند انگلیسی با اشاره به واکنش رسانه های آمریکا در برخورد با قتل راشل کوری گفت: یکی از روزنامه های آمریکایی در واکنش به کشته شدن راشل کوری این مطلب را چاپ کرده بود، که "کشته شدن راشل کوری برای حمایت از مردم فلسطین یک حرکت احمقانه بود ". باید در جواب این روزنامه آمریکایی بگویم که این اظهارنظر احمقانه است و نه حرکت راشل کوری. البته با تحقیقات محدودی که من انجام دادم متوجه شدم که تخریب "راشل کوری " در دستور کار رسانه های آمریکا قرار داشته است.
* راشل کوری، الگویی برای جوامع غربی
راشل کوری برای من نماد ایده آل گرایی است. او به دنبال ایده آل های خود رفت. شاید یکی از دلایلی که مردم به سراغ اخبار "راشل کوری " ناشی از فعالیت حامیان صهیونیست ها در رسانه ها باشد، ولی به نظر من دلیل دیگر آن این است که مردم از این که سراغ ایده آل های خود بروند واهمه دارند و درک چنین مسائلی برای آن ها بسیار سخت است.
افرادی که از کودکی ایده آل آنها سوپر من و بت من است احساس می کنند که برای انجام کارهای بزرگ در دنیا بسیار ضعیف هستند و باید یک فرد با قابلیت های فرا انسانی برای نجات آنها و ایجاد تغییر وجود داشته باشد و وقتی چنین کسی را نم یابد به این معنی است که باید با مشکلات کنار بیایند
آدم ها ایده آل و الگو های انسان های معمولی در جوامع غربی نیستند. برای مثال افرادی که دنیا را نجات می دهند باید بتوانند پرواز کنند پس اگر شما نمی توانی پرواز کنی پس نمی توانی دنیا را نجات دهی من احساس می کنم که عطش زیادی در بین مردم برای با خبر شدن از ماجرای راشل کوری در انگلستان هست و این عطش تنها به شخص راشل کوری محدود نمی شود، بلکه به واقعیت و حقیقت ماجرا مربوط می شود.
